کشف رموز منشا بادهای خورشیدی توسط پارکر
تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۰۷۸۸۳
کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا به تازگی سرنخهایی در مورد منشأ بادهای خورشیدی کشف کرد. این یافتهها به دانشمندان کمک میکند تا این معمای ۶۰ ساله را بهتر درک کنند.
به گزارش ایران اکونومیست و به نقل از تی ای، درک رموز منشا باد خورشیدی برای درک بهتر منظومه شمسی و سایر منظومهها ضروری است. باد خورشیدی که از الکترونها، پروتونها و یونهای سنگینتر تشکیل شده است، با سرعتی حدود ۱ میلیون مایل در ساعت در منظومه شمسی میگذرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
اینکه چه چیزی باد خورشیدی را گرم کرده و به آن شتاب میدهد، همانند یک راز باقی مانده است، اما نتایج یک پژوهش جدید به دانشمندان کمک میکند تا این معما را حل و سرنخهای جدید و مهمی را در مورد منشا باد خورشیدی کشف کنند.
دانشمندان ماموریت کاوشگر خورشیدی پارکر ناسا کشف کردهاند که باد خورشیدی میتواند تا حد زیادی توسط جتهای در مقیاس کوچک یا «جتلتها» در ابتدای تاج خورشیدی ایجاد شود.
جتلتها در اثر فرآیندی به نام اتصال مجدد مغناطیسی ایجاد میشوند و این امر زمانی رخ میدهد که خطوط میدان مغناطیسی درهم تنیده میشوند و به طور انفجاری مجدداً تنظیم میشوند. در تاج خورشیدی، اتصال مجدد باعث ایجاد این جتهای پلاسمایی کوتاهمدت میشوند که انرژی و مواد را به تاج بالایی که به عنوان باد خورشیدی از منظومه شمسی فرار میکنند، منتقل میکنند.
«نور رئوفی» سرپرست این پژوهش و دانشمند پروژه کاوشگر خورشیدی پارکر در آزمایشگاه فیزیک کاربردی جانز هاپکینز (APL) در لورل، مریلند گفت: دادههای جدید به ما نشان میدهند که باد خورشیدی چگونه در درون منبع و مکان ایجاد خود حرکت میکند. میتوانید در این مسیر، افزایش جریان باد خورشیدی را ببینید که این افزایش از جتهای کوچک پلاسما (دمای چند میلیوندرجه) در سراسر پایه تاج بالا میآید. این یافتهها تأثیر زیادی بر درک ما از گرما و شتاب پلاسمای باد خورشیدی و تاج خورشیدی خواهد داشت.
باد خورشیدی اغلب به طور مداوم در زمین میوزد. بنابراین، دانشمندان به دنبال منبع ثابتی از خورشید بودهاند که میتواند بادهای خورشیدی را بهطور پایدار هدایت کند. جدیدترین پژوهشها نشان میدهد که باد خورشیدی ممکن است عمدتاً توسط جتلتهای مجزایی که بهطور پراکنده به قسمت پایینی تاج فوران میکنند، تولید و سوخته شوند. حتی در حالی که طول هر جت تنها چند صد مایل است، جرم و انرژی ترکیبی آن ممکن است برای تولید باد خورشیدی کافی باشد.
«کریگ دیفورست» فیزیکدان خورشیدی در مؤسسه تحقیقاتی جنوب غربی در بولدر، کلرادو و یکی از نویسندگان مقاله جدید گفت: این نتایج نشان میدهد که اساساً تمام بادهای خورشیدی به طور متناوب آزاد میشوند و تقریباً به یک شیوه به یک جریان ثابت تبدیل میشوند. این امر الگو نحوه تفکر ما در مورد جنبههای خاصی از باد خورشیدی را تغییر میدهد.
دانشمندان عمدتاً از مشاهدات رصدخانه پویاییشناسی خورشید (SDO) و ابزار تصویرگر فرابنفش خورشیدی (GOES-R/SUVI) و دادههای میدان مغناطیسی با وضوح بالا از تلسکوپ خورشیدی گوده (Goode Solar Telescope) در رصدخانه خورشیدی خرس بزرگ در کالیفرنیا برای مطالعه این جتها و میدانهای مغناطیسی استفاده میکردند. سوئیچبکها که اشکال زیگزاگی مغناطیسی در باد خورشیدی هستند، پدیدهای هستند که در ابتدا توسط کاوشگر خورشیدی پارکر مورد توجه قرار گرفت و الهامبخش کل مطالعه برای ان بود.
دانشمندان توانستند رفتار جمعی این جتلتها را به لطف ترکیب مشاهدات ابزارهای متعدد، وضوح بالای آنها و مشاهدات نزدیک انجام شده توسط کاوشگر خورشیدی پارکر درک کنند.
«جودی کارپن» یکی از نویسندگان مقاله و هلیوفیزیکدان مرکز پرواز فضایی گودارد ناسا در گرینبلت، مریلند، گفت: پیش از این نمیتوانستیم به اندازه کافی چنین رویدادهایی را برای توضیح میزان مشاهده شده جرم و انرژی که از خورشید جریان مییابد، شناسایی کنیم؛ اما وضوح بهبود یافته مشاهدات و پردازش دقیق دادهها، رسیدن به یافتههای جدید را امکانپذیر کرد.
این یافتهها حضور جتلتها را در اتمسفر زیرین خورشید در کل خورشید نشان داد. برخلاف دیگر پدیدههایی مانند شرارههای خورشیدی و خروج جرم از تاج خورشیدی که با چرخه ۱۱ساله فعالیت خورشیدی دچار افزایش و کاهش متناوب می شوند، آنها یک محرک قابل اعتماد برای تولید باد خورشیدی به صورت مداوم هستند. دانشمندان همچنین تخمین زدند که انرژی و جرم ایجاد شده توسط این جتلتها ممکن است اکثریت(اگر نگوییم کل) انرژی و جرم مشاهده شده در باد خورشیدی باشد.
رئوفی گفت: رویدادهای اتصال مجدد کوچکی که مشاهده کردیم، به نوعی همان چیزی است که یوجین پارکر بیش از سه دهه پیش پیشنهاد کرد. من متقاعد شدهام که ما در مسیر درستی برای درک باد خورشیدی و گرمایش تاج خورشیدی هستیم.
مشاهدات مداوم از کاوشگر خورشیدی پارکر و سایر ابزارها به دانشمندان کمک خواهد کرد تا تأیید کنند که جتلتها منبع اصلی باد خورشیدی هستند یا خیر.
نکاتی درباره کاوشگر خورشیدی پارکر
کاوشگر خورشیدی پارکر (Parker) که اولین و بزرگترین پیشرفت بشر برای شناخت یک ستاره از نزدیک است در تاریخ ۲۱ مرداد ۱۳۹۷ به سمت خورشید رهسپار شد و تاکنون به موفقیتهای شگرفی دست یافته است که همراه با شکستن رکورد سریعترین ساخته دست بشر و نزدیکی به یک ستاره، شناخت ما از خورشید را به طرز چشمگیری بهبود بخشیده است.
کاوشگر خورشیدی پارکر اولین کاوشگری است که به یک ستاره نزدیک شده است. آژانس فضایی آمریکا(NASA) در تاریخ ۱۲ اوت ۲۰۱۸ مطابق با ۲۱ مرداد ۱۳۹۷ نخستین کاوشگر خورشیدی خود را سوار بر موشک Delta IV متعلق به اتحادیه پرتابهای آمریکا(ULA) روانه مدار خورشید کرد تا بخشهایی از رازهای سربهمهر این ستاره را افشا کند.
سال ۲۰۰۹ خبر طراحی و ساخت این کاوشگر به دست آزمایشگاه فیزیک دانشگاه جانز هاپکینز(Johns Hopkins) اعلام شد و اواسط خرداد ماه سال ۹۶ بود که سازمان ملی هوانوردی و فضایی آمریکا(NASA) اعلام کرد نخستین کاوشگر خورشیدی خود را روانه مدار خورشید خواهد کرد تا بخشهایی از رازهای سر به مهر این ستاره را کشف کند.
در ابتدا قرار بود پارکر سال ۲۰۱۵ به فضا پرتاب شود. تاریخ پرتاب سپس تا تابستان ۲۰۱۸ به تعویق افتاد و در نهایت ۱۱ اوت به عنوان تاریخ نهایی پرتاب انتخاب شد که در آخرین لحظات به ۱۲ اوت ۲۰۱۸ موکول شد.
در حالیکه این کاوشگر در ابتدا Solar Probe Plus نام گرفته بود، در نهایت با نام کاوشگر خورشیدی پارکر و به افتخار یوجین پارکر(Eugene Parker) دانشمند آمریکایی در رشته فیزیک نجومی یا اخترفیزیک نامگذاری شد.
کاوشگر خورشیدی پارکر مجهز به سپرهای حرارتی فوق العاده مقاوم است که قابلیت مقاومت در دمای ۱۳۷۷ درجه سانتیگراد(۲۵۰۰ درجه فارنهایت) را دارد و هنگام نزدیک شدن به خورشید و با وجود گرمای محیط، به گونهای طراحی شده که دمای داخل آن ۳۰ درجه سانتیگراد باقی بماند. این امر به لطف یک صفحه کامپوزیت کربنی ۱۱۴ میلیمتری سپر حرارتی تعبیه شده روی بدنه کاوشگر امکانپذیر شده است. سپر حرارتی که حدود ۷۳ کیلوگرم وزن دارد، در واقع یک ساختار بسیار سبک وزن محسوب میشود که از دو پنل و یک هسته فومی ۴.۵ اینچی که ۹۷ درصد آن هوا است، ساخته شده است. این فضاپیما همچنین دارای یک محفظه است که نمونههایی از ذرات با انرژی بالا را جمع آوری میکند. آنته دولبو(Anette Dolbow) مدیر ارشد این پروژه، محفظه مورد نظر را مقاومترین ابزار کوچک این کاوشگر مینامد.
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: کاوشگر خورشیدی پارکر ، خورشید ، باد خورشیدی
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: کاوشگر خورشیدی پارکر خورشید باد خورشیدی کاوشگر خورشیدی پارکر بادهای خورشیدی باد خورشیدی تاج خورشیدی یافته ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۰۷۸۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۹ اردیبهشت در دنیای علم چه خبر؟
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، تاریخ علم مملو از رویدادهای مهمی است که نوآوریها، کشفها و حتی زادروزها و درگذشتهای دانشمندان و مخترعان تاثیرگذار جهان را در برمیگیرد. در این تقویم علم، وقایع مهم مصادف با امروز ۹ اردیبهشت برابر ۲۸ آوریل را ورق میزنیم.
***
مکانیک موجی شرودینگر
۲۸ آوریل ۱۹۲۶ میلادی برابر با ۹ اردیبهشت ۱۳۰۵ خورشیدی، اروین شرودینگر، فیزیکدان هستهای اتریشی در نامهای که برای آلبرت اینشتین فرستاد اصطلاح مکانیک موجی را ابداع کرد. این اصطلاح به شاخه تازه در حال ظهور فیزیک اطلاق میشد که رفتار ذرات زیراتمی را براساس توصیف ریاضی و بر حسب حرکت موج تفسیر میکند. مکانیک موجی به ما میگوید که انرژی الکترون کوانتیزه میشود و این انرژی با افزایش عدد کوانتومی افزایش مییابد و سطح انرژی گستردهتر میشود.
فرانسیس بیلی
۲۸ آوریل ۱۷۷۴ میلادی برابر با ۹ اردیبهشت ۱۱۵۳ خورشیدی، فرانسیس بیلی، اخترشناس انگلیسی بهدنیا آمد. بیلی طی خورشیدگرفتگی حلقوی ۱۵ می ۱۸۳۶ اثر نوری شگفتانگیز حلقه الماس را توصیف کرد که در بزرگداشتش به دانههای تسبیح بیلی هم معروف است. حلقه الماس، پدیدهای است که درست لحظاتی پیش و پس از خورشیدگرفتگی کلی بهصورت پرتوِ نوری از خورشید از کنار لبه قرص تاریک ماه دیده میشود. این پدیده به دلیل نوری است که ازطریق ویژگیهای سطحی نامنظم ماه میتابد. درواقع، ماه طی خورشیدگرفتگی کلی، خورشید را میپوشاند اما توپوگرافی ناهموار کره ماه اجازه میدهد تا دانههای الماسمانند نور خورشید در برخی نقاط بتابد و در برخی دیگر نه.
هرتا مارکس آیرتون
۲۸ آوریل ۱۸۵۴ میلادی برابر با ۹ اردیبهشت ۱۲۳۳ خورشیدی، فیبی سارا هرتا مارکس آیرتون، مهندس برق، مخترع و ریاضیدان انگلیسی بهدنیا آمد. آریتون نوعی فشارسنج (دستگاهی که ضربان نبض را ترسیم میکند)، ابزار تقسیمکننده خط (ابزاری برای تقسیم خط به تعداد معینی از قسمتهای مساوی) و یک فن ضدگاز (فلاپر) را اختراع کرد که طی جنگ جهانی اول از آن استفاده شد. او کارش را در کنار ویلیام آیرتون آغاز کرد که در سال ۱۸۸۴ به ازدواج آن دو منجر شد. هرتا با توجه به علاقه همسرش به آزمایشهای قوس الکتریکی، طرحهایی را ارائه کرد که چراغهای قوس را آرامتر و قابل اطمینانتر میکرد. او در سال ۱۹۰۲ قوس الکتریکی را معرفی کرد. آیرتون بهدلیل زنبودن از دریافت مدرک از دانشگاه کمبریج محروم شد. اما او اولین زنی بود که به عضویت موسسه مهندسین برق درآمد. زن بعدی که در این موسسه پذیرفته شد دوروتی اسمیت در سال 1958 بود. آیرتون همچنین اولین زنی بود که برنده مدال هیوز، جایزه انجمن سلطنتی شد که در سال ۱۹۰۶ به افتخار تحقیقاتش درباره حرکت امواج در شن و آب و کارهایش روی قوس الکتریکی به او اعطا شد.
یان اچ. اورت
۲۸ آوریل ۱۹۰۰ میلادی برابر با ۹ اردیبهشت ۱۲۷۹ خورشیدی، یان هندریک اورت، فیزیکدان و اخترشناس هلندی و یکی از مهمترین چهرهها در تلاشهای قرن بیستم برای درک ماهیت کهکشان راهشیری بهدنیا آمد. اورت موفق شد چرخش کهکشان راهشیری را اندازهگیری کند. او همچنین فرضیه «ابر اورت» را مطرح کرد که نام مکانی است که بسیاری از دنبالهدارها از آن سرچشمه میگیرند و در فاصله ۵۰هزار واحد نجومی معادل حدود یک سال نوری از خورشید قرار دارد. سال ۱۹۲۷ اورت حرکات ستارگان دور را بررسی و شواهدی برای چرخش دیفرانسیل یافت و نظریه ریاضی ساختار کهکشانی را پایهگذاری کرد. پساز جنگ جهانی دوم، او گروهی هلندی را رهبری کرد که از خط ۲۱ سانتیمتری برای نقشهبرداری گاز هیدروژن در کهکشان استفاده کردند. به تابش الکترومغناطیسی خطوط طیفی حاصل از تغییر حالت در اتم خنثی هیدروژن، خط ۲۱ سانتیمتری یا خط هیدروژن گفته میشود.
انتهای پیام/